Goede voornemens voor 2019!
Daar hoort meer of andere OTOTEL bij, toch?
Er zijn verschillende opvattingen over de wijze waarop en de mate waarin je binnen de crisisbeheersing moet opleiden, trainen en oefenen (OTO). Maar waar geen twijfel over bestaat is dat zonder OTO de kwaliteit van inzet en samenwerking binnen de crisisbeheersing onder de maat zal zijn. OTO wordt steeds meer cyclisch aangelopen, waarbij de maat nog eens wordt genomen door het gebruik van testen (T), evalueren (E) om uiteindelijk lessons learned (L) te identificeren. Daarmee is de cirkel rond; OTOTEL.
Wat is dan nu echt anders?
Met een meer cyclische benadering verandert er niet veel. Dat deden we onbewust toch altijd al wel. Misschien minder in samenhang dan? Zeker! We zijn meesters in het naast elkaar organiseren van de pijlers onder OTOTEL. Maar inmiddels is een wijdverbreid geluid dat de OTO-middelen minder worden, de samenwerking tussen en met partners moet intensiveren en dat we beste kritischer mogen zijn op ons eigen functioneren. En dan wordt het domein van crisisbeheersing en veiligheid ook nog eens complexer door de snelheid, aard en omvang van de dreigingen en risico’s. Je zult momenteel maar werkzaam zijn binnen de OTOTEL branche. Dan heb je toch een stevige uitdaging. In dit krachtenveld moet het dus wel anders worden aangepakt, zou je zeggen. Maar hoe?
Moeten we meer naar een nationale aanpak? Voorschrijven van richtlijnen? Meer geld? (altijd goed roepen we dan). Adaptiever? Innovatiever? Of toch vast blijven houden aan de kolomsgewijze aanpak met multidisciplinaire uitstapjes? Wie het weet mag het zeggen.
Je ziet elke beweging (terugkeren). Vasthouden aan wat we hebben, maar ook grootse innovaties. Veel geld voor gaming en andersoortige simulaties, e-learning, divers handige apps of gewoon de knip op slot. De politie ging nationaal en dus gaat OTO hier achteraan. De brandweer en GGDGHOR ontstijgen moeizaam de regionale aanpak en daarmee blijft OTO een bijna dito aangelegenheid. Slecht of goed? Wie zal het zeggen.
Van belang is wel dat we elkaar weer ergens moeten vinden. Want als een crisis of ramp zich echt aandient moeten we multidisciplinair samenwerken. Dan moeten we elkaar kennen en samen iets kunnen. Dat staat niet ter discussie. Maar waarom lukt het aan de voorkant dan zoveel minder dan in de warme fase? Waarom leggen we samenwerken in de koude fase vaak uit ‘als het druk hebben’, ‘middelen onvoldoende’ of ‘er zijn andere prioriteiten'.
Dit zijn prangende vragen waar het platform OTOTEL zich in elk geval het komende jaar wat meer over wil buigen. U heeft vast ook een mening. Deel en discussieer mee.
Koos Kranenburg
Voorzitter Platform OTOTEL
Reactie plaatsen
Reacties